Hohlaya hohlaya nefesimizle buz dağını erittik. Şimdi ortalık çamurdan geçilmiyor. Demişti üstad Necip Fazıl merhum... Çamur tsunamileri vuruyor kıyılarımıza, riyakarlığın alıp başını gittiği, tesettürsüzlük rezaletinin ise anlatılmaz hale geldiği tarihlerdeyiz. İnanmıyoruz. İnanmıyorum. Üstad Necip Fazıl gibi yürekli insanların varlığına inanmıyorum. Onlardan sonra ortaya çıkan sözde islami yazarların sadece (bir kaçı hariç) para için yazmadıklarına inanmıyorum. Kendi ailelerine tam manasıyla yazdıklarını anlatabildiklerine, onlara öğretebildiklerine, uygulatabildiklerine inanmıyorum. Şal üstü güneş gözlüğü takıntılı ablaların, örtüsüyle süslenen insanların kahrolsun israil hezeyanlarına inanamıyorum. Amerikaya karşıyım diye Mc donalds, Burger king, KFC'den çıkmayan yavşaklara inanmıyorum. (yavşak bit yavrusudur ve bu tiplerden daha çok insanlığa hakkı vardır). Namaz kıldırma memurlarının ve diyanetin dindar yetiştireceklerine, dini anlatacaklarına inanmıyorum. Siyasette kemalizm'in yıkılmasına inanan ama icra makamında olmasına rağmen adım atmayan siyasetçiye inanmıyorum. Cemaatinin menfaati uğruna kuru kalabalık yapan, keyfiyet değil kemmiyet hesabı yapan yani Çin kadar kalabalık olalım diye çırpınan ve bu kuru kalabalığı övgü sebebi sayan cemaatzadelere inanmıyorum. Kanallarında Ulu önder diye haykıran ama lafa gelince en büyük Müslüman olan basına inanmıyorum. Boş camileri cuma hınca hınç doldurup kuran-ı kerimi tozlanan bazende beş vakit camiden çıkmayıp mazlumu unutan softa tiplere inanmıyorum. Davanın hakiki sahiplerini görmeyip en iyi reklam yapana kendini kurban edene, La ilahe ilallah çizgisinde birleşemeyene, evladını şehit olsun diye yetiştirmeyene, evinde sözü geçmeyene, boş beleş yaşayana Müslüman gibi ulvi isimle hitap edilmesine inanmakta güçlük yaşıyorum.
75 milyon değil 75 milyar da olsa milyonlarca mazlumun ölmesini seyreden kuru kalabalığa cehennemde başarılar diliyorum. O ses Türkiye'de hiç mazlum sesi duymayan sağırlara yeni sesler diliyorum. Survivor'da hayatta kalmaya çalışan Suriyeli bebekleri görmeyenlere yeni görülecek şeyler diliyorum. Her hafta 10-15 dizi ortalamasından aşağıya düşmeyen insanlara her gün ölenlerden ibret almaları için vicdan diliyorum. Kızı sokakta erkek avına çıkmış giyinip gezerken kendini adam zanneden babaya haya diliyorum. Büyük büyük laflar edip kızları tavlama derdinde olan Müslümanzadelere at gözlüğü diliyorum. Peygamber'in yolunda toz olma edebiyatı yapıpta ümmeti olma şerefini taşıyamayan kuru beden, çürük kalp ve solmuş beyinlere can diliyorum.
Velhasıl kelam hepimize ALLAH'tan rahmet kalanlarımıza bizden alınacak ibretler diliyorum. Öldük ama farkında değiliz. Bunu fark etmeyi diliyorum. Bu sözleri başta kendime sonra da benim üstünde duran ve hayatın merkezi olarak kendisini gören yalnız ve güzel Müslüman ahalisine gönderiyorum... İyi ölümler
