ÇERNOBİL ÇOCUKLARI

ÇERNOBİL ÇOCUKLARI

Dünya çernobile gebe iken , ben emekliyordum.
Başımıza kanser yağarken , ben ölümü solumuşum.
Yeşiline hayran olduğum memelekte doğdum ben,
Benim , siz kahkaha atarken ölümü ıslah eden.
Dünya doğumu , ölümü anlamamışken atıldı bomba,
Ben her yeri yeşil görürken dışarıda karardı dünya,
Fuzuli hürmet ve korku duymuşuz bu kara leşe,
Bak sen hele şu kendi ruhunu satan adi kalleşe.
Hayat imtihan dediler , yalanmış bu söz anlaşıldı,
Hayat intihardır , başladıysan muhakkak sönecek ışığı.
Bana öleceksin dediler , güldüm , geçtim , ağladım.
Beni yaşayan zannedenlere başım önde acıyorum.
Bir sen , bir ben ve bir çift kuru karanfil,
Ve bedenimizi yıkayan öksüz mısırlı nil...