İNSANLIK ÖLMÜŞ

İNSANLIK ÖLMÜŞ

Cenazedeydim. İnsanlık ölmüş , defnettik.

Meğerse asırlar olmuş öleli göremedik.

Bir arşınlık  derin çukur açıp köhne insanlığı,

Yerleştirdik kabrine , diliyoruz başsağlığı,

Kimsecikler yoktu cenazede , herkes kayıp,

Bir ben , bir imam , bir güvercin ayıp ayıp,

Artık ağlayın boynu bükük yetimler,

Size artık kim acısın küçük öksüzler,

Artık sokak çocukları soğukta üşüyecek,

Kar yağarken onları kimse sevmeyecek,

Dağ başında doğurmak için yol arayan kadını,

Kimse taşımaz , kimse acımaz , yormaz sırtını,

Yeni açan laleleri , gülleri kim korusun,

İnsanlık ölmüş birisi bir fatiha okusun.

Kimsesiz köşelerde boşuna ağlayacaksınız,

O kalbi merhametle dolduran gitti yalnızsınız.

Zalim sizleri kırbaç altında asırlarca inletir.

Haykırsanız semaya yardıma kim gelir.

Vah garibim , vah yavrum , evladım diyen insan,

Gitti bu nidaları duymak için boşa beklemeyin.

Ne bir ağıt , ne bir üzüntü duyacaksınız,

Siz ölseniz mezara bile konmayacaksınız.

Beklemeyin ardınızdan dua edecek olanı,

İnsanlık ölmüş kim tutar bu  zamanı,

Borçlu fakir kardeşim medet umma artık,

Ebu Bekir kalplileri biz Medine de bıraktık.

Düşen dost kaldıracak kimse yok mu ?

O zaman geliyor kurt giymiş kuzu postu,

Hata galiba bizde teki tek bilip tapmadık,

Yalnız onu sevip ona sadık kul olamadık,

Bu yol bizi uçuruma sürüklüyor görmüyoruz,

Bu hayat bizi rezil ediyor nasıl yaşıyoruz.

Ne gökten bekle fayda , ne yerden bitti.

İnsanlık seninle öldü , kulluğun sonu geldi.

Bir fatihalık adam olamadın , yazık ettin,

Kendine böyle kıymakla ne yaptığını zannetin.

Yiğidim , aslanım , koçum boş ver bunları,

Sen al bir bidon suyu sula şu yeni mezarı,

Ölen geri gelmez , bekle belki yeni doğum,

Oda olmazsa anlaşılmıştır ki geldi sonum.

Uzatmamak iktiza eder ölünün ardından,

Artık kapandı kabir , son yazıyor bu sayfadan,

Sizde hakkınızı helal edin bu yaralı yiğide,

Bak oda bu ölümden sonra muhtaç namerde.