KUZEY

KUZEY

Evlad , ben kuzeyliyim.
Bu ülkenin kuzeyinden.
İnsanların unuttuğu bir köyden,
Orada evler birbirine uzak,
İnsanlar ise omuz omuzadır.
Ne yolları düzdür , ne bulutları,
Ama insanları vardır. Dümdüz yürekli,
Çok yağmur yağar oraya,
İnsanların hepsi yağmur yürekli.
Orada devlet yoktur. Millet vardır.
Orada para yoktur , aşk vardır.
Hoyrattır memleketimin insanı,
Yüzüne dik bakar insanların,
Ama zannetme ki nefret ile,
Tüm benliğini saran sonsuz aşk ile,
Bilmez benim milletim kin nedir ?
Nefret uğramamıştır gözlerine,
Onlar kuzeyin yalnız ve güzel insanları,
Onlar kuzeyin kalbi kırıkları,
Ve onlar bu ülkenin yalnızları...