ZARAR VERİYORSAN ÇEKİL HAYATTAN

Zarar verdiğini anlar insan. Karşısındakinin yüz ifadesine bile yansır. Seni görünce o insan yüzü ekşir. Selamın bile etki etmez artık. Ondan bir tebessüm almak mümkün olmaz. Seni gördüğünde odalar değişir bir anda. Senle aynı mekanda bulunmak bile ızdıraptır ona... Hayatın her köşesinde aynıdır.. İş aile ve hatta sülale... Arkadaş hatta dost. Zarar verdiğiniz anda çekilmelisiniz. Çekilmeyi bilmelisiniz... Üstad Necip Fazıl Kısakürek merhumun dediği gibi. "Dünyada bir kuru başınız var, onuda nereye olsa götürürsünüz." Alın götürün o başı... Siz olmadan güzelleşecekse o yer. Çekin gidin... Demekki ateş olmuşsunuz da düşmüşsünüz bir yerleri yakıyorsunuz... Alın ateşinizi de gidin... İsyanda etseniz uzağa gidin. Sevinçten uçsanızda uzağa gidin.Harab olmuştur aslında çevreniz sayenizde. Kırıp döktüğünüz dünyaların can kırıklarıdır ayaklarınıza batanlar. O yüzden canınız yanıyordur. Bunu hissedebiliyorsanız kaybolun...Doğumunuz bir anadan da olsa siz yalnız doğdunuz... Ebu zer taklidi yapın... Yalnız yaşayın... Gerekirse yalnız ölün... Cesedinizin nasibi varsa kabrini bulur... Bir parça kuru ekmek bir yudum suyunuz olsun. Ama zaraınızın dokunduğu tek kişi olmasın çevrenizde... Yoksa hergün nefes alamaz hale gelirsiniz. Beliniz bükülür... Ve işte o zaman kabre bile sığmazsınız... Düşün zarar verdiğin kaç kişi var. Ve telafi edebiliyorsan o zararı telafi et ve hayatında hiç var olmamış gibi davran. Çekil... Ana, baba, kardeş, eş, dost, akraba, arkadaş fark etmez... Çekil... Çünkü sen artık o hayatın ortağı değil birnevi işgalcisi konumundasın...