YARA

YARA

İçim acıyor , sizde beni anlamadınız.

Kapıyı kapatıp bana söz hakkı tanımadınız,

Kanayan yaramı göre göre kör vicdanınız,

Hiç sızlamadan hayatınıza devam ettiniz.

Ben ailemden aldığım yarayı sizinle sarıyordum.

Yatarken de , kalkarken de , sizi hayırla anıyordum.

Kalemimle hepsize güzel şeyler yazıyordum.

Gün oluyor sizin için gülüyor sizin için ağlıyordum.

Sizlerle açtım yepyeni bir çığır , yeni çağlar.

Bu gönlüm ne siz olmadan güler nede ağlar,

Size ne dost , ne arkadaş der dilim, kardeş der.

Ve sizi düşler bu kuru beynim sizi düşler.

Hiç gocunmadım bana sırt çevirdiniz.

Beni mahkemede yargılayıp astınız.

Bir kaleme adımı yazıp , onu kırdınız.

Ne acı ki siz beni yalnız bıraktınız.

Uğrunuzda , yolunuzda , yolumuzda olmak,

Ne güzel şey kardeş bilmek ve tatmak,

Heyhat ki anlamadan zan denen şeye kapılmak,

Ne kötü dostsuz , arkadaşsız , kardeşsiz kalmak.

Yılları yığmışım , hiç ehemniyeti  olur mu ?

O yılların yüz katı feda olsun , olur mu ?

Sizin selamınız artık yok , siz olmadan olur mu ?

Ben sizden uzaktayım , unutmayın olur mu ?

Yaramın derinine bakmayın kanar durur,

Kim açtı onu , siz ona bakın içim yanar,

Ne hakaretiniz , ne övgünüz kar eder,

Verdiniz ya hükmü bu bana azap eder.

Ben yoruldum dostlar  , yola çıkış vakti,

Ateşi yakın artık siz yanacaksınız şimdi,

Ben size sonsuza dek yuva ederim içimi,

Boş verin yahu adım neydi bu adam kimdi.

Unutun bundan sonra geri gelmem.

Kapıma gelseniz de size asla dönmem,

Kitabım yazılır ama sizi yazamam,

Siz benden uzaksınız ben sizden uzağım.