Mahkeme kurdum sensiz yıllar için,
Yüreğim dolmuş o yıllar için kin.
En ağır hükümler için kırdım kalemi,
Dinmiyor nefretim. Yıllar ölmeliydi.
Bir yılı yolladım ateşten dar ağacına,
Boynunda hüküm güneşe karşı sallanmakta,
Sensiz bıraktı diye beni o mel'un,
Gece misali tarihe gömülsün.
Bir yılın vurdum boynunu,
Kan doldurdum dipsiz kuyusunu.
Ateşe verdim bir başka yılı daha,
Ölüm kustum her dakikasına her anına.
Sensiz son yıla kırık kalemi verdim.
Bu hikayeyi bu sayfada bitirdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder